Hoe vind je de ware?

Nina (ergens in de dertig): “Een jaar celibatair leven, dat is echt afkicken hoor. Ik woonde in Ubud op Bali waar heel wat mooie mannen rondlopen. Ze gaven me veel aandacht, ik zat in een piek van genieten. Pas toen ik het opeens zonder moest doen, kreeg ik door hoe gewend ik was aan mannelijke affectie.

Na dat celibataire jaar lonkte de beloning: de man met wie ik mijn hele leven samen zou zijn, uit vrije wil en niet om een gemis te compenseren. Mijn verblijf op Bali was onderdeel van een speurtocht naar ware liefde, die ik begon nadat een slechte relatie in Nederland op de klippen was gelopen. In de omgeving van Ubud zijn veel mensen bezig met persoonlijke groei. Ik leerde er een life coach kennen, met wie ik geregeld samen at. Dan las ik hem de hele tijd gedichten voor over de mannen waar ik mee bezig was. Tot hij opeens zei: ‘Ik kan het niet meer hóren!’

Ik was in shock. Die vriendelijke, geduldige man die zo hard uit de hoek kwam! Maar juist omdat hij normaal gesproken zo vriendelijk was dacht ik: dan zal hij wel een punt hebben, en besloot te luisteren. Hij zei dat hij me ging vertellen hoe ik de ware kon ontmoeten. Hij legde uit dat mensen in een goede relatie op vijf punten matchen. Spiritueel, intellectueel, emotioneel, fysiek en seksueel. Hij adviseerde me om wanneer een man me interesseerde te letten op elk aspect, in de genoemde volgorde. Bovendien ried hij me aan een celibatair jaar  in te lassen. Zelfs niet kussen, niet flirten, geen heftige omhelzingen. Gewoon niets.

Zijn adviezen boden me een methodiek voor mijn zoektocht naar ware liefde. Iets dat ik kon volgen. Bij alle mannen die ik daarna toetste op die vijf punten, liep het steeds mis bij de emotionele match. Ik trok mannen aan die het lastig vonden om hun gevoelens te uiten en zich emotioneel te verbinden. Voorheen zou ik dat, verblind door verliefdheid of door hormonen, weggewuifd hebben, onvoldoende beseffend dat dat een probleem zou worden. Ook raakte ik in dat jaar, helemaal nieuw voor mij, bevriend met meer vrouwen. Dat zou nooit gebeurd zijn als ik mannen tot mijn beschikking had gehad.

Afgelopen mei was mijn celibataire jaar voorbij. Nu gaat ie komen, mijn ware liefde, dacht ik. Maar hij kwam niet, terwijl ik er zo op gerekend had. Dus vroeg ik de life coach hoe het nou zat. Hoe groot hij de kans achtte dat ik nu wél met iemand op alle vijf gebieden zou matchen. Doodleuk antwoordde hij: ‘De kans dat je de loterij wint is groter.’ Verbijsterd zei ik: ’Waar is dat celibataire jaar dan goed voor geweest?’ Hij, bedaard: ‘Zou je het anders gedaan hebben dan?’ Ik moest echt even slikken. Maar hij had gelijk. Dat jaar zonder afleiding heeft me getransformeerd. Ik heb een veel helderder beeld van wat ik wil.

Ik weet nu absoluut zeker dat ik geen casual dater ben en leg de lat hoog.  Sinds mei heb ik maar twee dates gehad. Ik kom door Covid sowieso weinig mannen tegen. In Nederland zijn amper nog plekken waar mensen samenkomen, en naar Bali terug kan voorlopig niet. Ik heb nu voor mezelf het drie-lovers-model bedacht. Totdat of naast de ware wil ik een man om mee te knuffelen en voor massages, een man voor goede gesprekken en een man voor seks en om baby’s mee te maken. Misschien bestaat die ene perfecte match helemaal niet. Dan kan ik voor altijd alleen blijven, maar liever ga ik gewoon genieten van wat die verschillende mannen me te bieden hebben.”

Drie minnaars

https://www.quest.nl/maatschappij/cultuur/a25654656/nut-celibaat/

https://www.elle.com/nl/leven-liefde/a43303493/slettenperiode-daad-celibaat/

https://nl.shinshu-navi.com/ubud-balis-legendary-spiritual-escape-2a6c808d

https://www.happinez.nl/liefde-relaties/dit-is-waarom-minder-seksen-ook-gezond-voor-je-kan-zijn

‘Zonder seks sta je naakt tegenover elkaar’

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20200316_04890932

https://www.happinez.nl/liefde-relaties/dit-is-waarom-minder-seksen-ook-gezond-voor-je-kan-zijn/

https://www.andc.tv/body-en-mind/PRMG-koos-seksloos-celibatair-door-het-leven

Kiezen voor ‘geen seks’ blijkt een trend, maar waarom?

Dit verhaal verscheen eerder in het AD Magazine van 9 januari 2021

Het leven is gewoon veel leuker met zijn drieën

Paul (53), Harm (55) en Lee (48) hebben sinds zes jaar een relatie. Ze vinden het leven met zijn drieën verrassend fijn.  

“We vonden Lee allebei meteen leuk. Een heel aangenaam mens. We konden fijn met hem praten, we voelden ons op ons gemak en hij is heel knuffelbaar. Het was net zo ontspannen en vanzelfsprekend als toen Harm en ik elkaar voor het eerst ontmoetten. Dat klopte ook direct. Het was op een moment dat we wel klaar waren met beperkingen en moeilijkheden uit onze verledens, en rijp voor een frisse start. Leven met Harm is gemakkelijk, hij is een lot uit de loterij. Al vrij snel kochten we samen een appartement.

Harm en ik hadden een monogame relatie. Toen we Lee op een dansfeest ontmoetten voelden we weliswaar een sterke connectie, maar daar bleef het bij. Een paar maanden later zagen we hem weer, en toen sloeg de vlam wel over. Hij ging met ons mee naar huis. Vanaf dat moment was het aan. Daar zat een grote natuurlijkheid in. We werden verliefd, dat was niet anders dan andere relaties. Het verschil was dat we dit deelden met elkaar. Dat we samen zeiden: we gaan hier mee verder. Het was even wennen, maar vanaf dat moment maakten we niet alleen keuzes voor ons tweeën, maar met en voor ons drieën.

Lee woonde nog in zijn thuisland Engeland. We reisden vaak op en neer en facetime-den heel veel. Na drie jaar besloten we dat hij bij ons in zou trekken. We hadden er de ruimte voor, en hij had niet zoveel spullen. Voor Lee was het een enorme stap. Hij moest zijn familie nog vertellen dat hij homo was, en meteen dat hij naar Nederland zou verhuizen en gaan samenwonen. Niet met één man, maar met twee. Het betekende bovendien een breuk in zijn carrière. We snapten best dat we ons best moesten doen om het vertrouwen van zijn familie te winnen. Om hen ervan te overtuigen dat we erin geloven en eraan willen werken. Gelukkig heeft zijn familie de situatie en ons nu volledig geaccepteerd.

In onze relatie is veel gemeenschappelijkheid. We houden van een mooi interieur, van sporten en reizen en creatieve bezigheden als theater en schilderen. Er was natuurlijk ook wel eens angst of jaloezie. Als een van ons geen zin had in seks en de ander wel, leerde ik denken: het zij zo. In het begin was Lee vooral bezig om Nederlands te leren. Hij verstaat het inmiddels goed en is leraar Engels. Toch, als Harm en ik Nederlands spreken en Lee nét de nuance mist, kan hij zich buitengesloten voelen. Daarom bespreken we àlles. Als je gevoelens verzwijgt krijg je ze vroeg of laat toch op je bord.

We zijn nu drie jaar verder. Lee voelt zich lekker in Amsterdam. Wat mij verraste is dat het leven echt leuker is met zijn drieën. We doen heel veel samen. Naar de bioscoop, uit eten, op vakantie. Sommige dingen waar een van ons geen zin in heeft, vindt de derde man dan juist wel leuk. Lee en Harm winkelen graag, terwijl Lee en ik eindeloos afleveringen Game of Thrones kijken. Dat maakt ons samenleven heel relaxed.

We zijn nu bezig met een juridische puzzeltocht om te zorgen dat Lee financieel niet met lege handen achterblijft als ons iets overkomt. Harm en ik hebben een samenlevingscontract en een gezamenlijke bankrekening. Lee valt overal buiten. We willen ook op dat gebied laten zien dat we er serieus voor gaan. In de homoscene zijn open relaties niet ongebruikelijk, maar dat gaat vooral over seksueel handelen. Het voelt vrij machinaal. Daar hebben we niks mee. Voor ons gaat het in onze drie-eenheid over de liefde.”

http://www.polyamorie.nl

Polyamorie

https://www.bnnvara.nl/artikelen/wat-is-het-verschil-tussen-polyamorie-een-open-relatie-en-swingen

http://www.plukdeliefde.nl

 

Dit verhaal verscheen eerder in het AD Magazine van 30 november 2019

 

Ze heeft zin om iemand écht te leren kennen

De 27-jarige Elisabeth heeft nog nooit een vaste relatie gehad, maar is daar intussen wel nieuwsgierig naar.

“Steeds single zijn heeft me veel gebracht. Het is misschien niet helemaal het einde, maar zeker ook niet erg. Ik heb kunnen onderzoeken wat ik nodig heb, ik ben onafhankelijk, ik heb geleerd goed voor mezelf te zorgen. Desalniettemin ben ik onderhand wel nieuwsgierig naar hoe het is om iemand echt te leren kennen.

Als puber was ik nogal onzeker over mijn lichaam. Ik wilde dunner zijn en was veel bezig met wat ik at. Wanneer een jongen in die tijd belangstelling toonde dacht ik al gauw: ‘Die heeft gewoon geen smaak.’ Dankzij therapie werden zulke gedachten minder en leerde ik mijn zelfvertrouwen uit meer te halen dan alleen mijn gewicht. Ik reed paard op wedstrijdniveau en deed het goed op school. Af en toe werd ik verliefd op jongens en zij op mij. Ik kuste wel eens met iemand. Maar als ik hem daarna tegenkwam durfde ik geen normaal gesprek te voeren. Te eng.

Op mijn twintigste had ik mijn eerste minnaar. Een emotionele, wereldse man die veel wist van kunst en politiek. Hij praatte gemakkelijk over zijn gevoelens en stond open voor de mijne. Ik werd losser en voelde me zekerder van mezelf. Maar hij had ook andere vrouwen. Veel andere vrouwen zelfs. Hij huilde toen dat voor mij reden was niet meer met hem naar bed te gaan. Het is een van de weinige keren dat ik een man heb zien huilen. In de periode daarna volgden een paar one night stands. Het was niet per se mijn intentie, maar vaak wilden jongens daarna niet meer afspreken. Sommigen omdat ze een vriendin bleken te hebben.

De eerste man waar ik volkomen zelfverzekerd op afstapte was Max. Het was tijdens een feest. We dansten, we kusten. Hij vond het leuk dat ik het initiatief had genomen, en hij vond mij ook leuk. Dat kon ik heel goed hebben, het maakte me niet nerveus zoals vroeger. Max was ontspannen, nonchalant, heel vriendelijk en oprecht. Jammer genoeg ging hij vlak daarna studeren in Amerika. Ons contact bloedde dood.

Natuurlijk heb ik ook online gedatet. Vaak is het saai, dat scrollen door een massa nietszeggende gezichten. Iets wat je uit verveling doet. Matches genoeg, dat wel: 435 om precies te zijn.Alleen een gesprek beginnen is lastig. Ik ben niet zo van de small talk. Het voelt alsof ik aan het liegen ben. Als iemand vraagt: ‘Hoe gaat het?’ denk ik: ‘Interesseert het je dan?’ Maar als je geen leuk gesprek op gang weet te brengen of houden, is de kans dat je met iemand afspreekt nul.

Ik ben geen vrouw die alleen maar werkt en paardrijdt. Ik hecht aan een sociaal leven, ga graag wandelen of koken en eten met vrienden. Ik plan mijn dagen zeker niet vol, ik heb echt wel tijd voor een man. Het lijkt me fijn om een relatie te hebben waarin ik me gesterkt en gesteund voel. Dat er iemand is die ik als eerste bel wanneer zich een probleem voordoet, als ik verdrietig ben, of juist iets heel leuks te vertellen heb. Die af en toe tegen me zegt dat alles wel goed komt. Een relatie waarin je op de hoogte bent van wat er gebeurt in elkaars leven. Waarin ik blij ben omdat we samen leuke en interessante dingen doen. En natuurlijk heb ik behoefte aan lichamelijke intimiteit! Aan seks, maar ook aan een arm om me heen.”

Dit verhaal verscheen in het AD Magazine van 13 april 2019

https://broadly.vice.com/nl/article/wjk3yq/twintigers-die-nog-nooit-een-relatie-hebben-gehad-vertellen-hoe-je-met-ze-om-moet-gaan

https://www.eur.nl/nieuws/waarom-liefde-zich-zo-lastig-tinder-laat-vinden

https://vrouw.nl/artikel/verhalen-achter-het-nieuws/49797/waarom-tinder-en-ik-geen-match-zijn

Mannendossier: 7 x hoe hij weet dat hij een vrouw date, en niet een meisje

 

 

Zijn bekomst van affaires

Theo (58): Het was een heel kort gesprek. Dorine stond te strijken, en ik had haar net gevraagd wanneer we weer eens tijd voor elkaar zouden maken en vrijen. Want na ons derde kind was het al twee jaar praktisch nul. Ze antwoordde: “Ik heb er gewoon geen zin in. De hele dag zitten de kinderen aan me, ik heb geen ruimte meer. Je moet geduld hebben.” “Hoe lang dan?”, vroeg ik. “Tien jaar”, bedacht ze heel snel. “Tot ze naar de middelbare school gaan”.

Enorm afgewezen voelde ik me. Totaal de klos. Was dit de uitkomst van een gezin hebben? Toen zei ze: “Je bent niet mijn bezit. Als je wilt kun je iemand anders zoeken om het mee te doen.” En dat gaf opeens heel veel lucht. Ik wilde beslist niet weg. Ik wilde leven met haar en de kinderen. Maar het kon, het mocht met iemand anders. Niet dat ik daarna meteen het huis ben uitgerend om de buurvrouw te bespringen. Ik was ook moe, van het gezinsleven en een volle baan, en bovendien verlegen.

Zo verstreek de tijd. Geleidelijk vreeën we weer wat vaker, maar ook na tien jaar geduld bleef het een zeldzaamheid. Opeens, voor mij volkomen onverwacht, werd ik op een feestje verleid door een kennis van ons gezin. Ze kwam naast me zitten en legde haar hand op mijn been. Keek me aan, lachte, tot ik smolt. Het was een fijn gevoel om toch nog in de markt te liggen, en voor mij het moment om iets te doen met de toestemming die ik ooit gekregen had. Uiteindelijk hebben we een paar keer met elkaar in bed gelegen. Daar is het bij gebleven, omdat ze zich bezwaard voelde naar Dorine. Die wist ervan, maar voor haar was het in de eerste plaats belangrijk dat we het als gezin goed hadden. Ze zei: “Mijn gescheiden vriendinnen hebben het ook niet beter.”

Een hele poos later werd ik opnieuw verleid, dit keer door een getrouwde collega. Ook in haar huwelijk was weinig erotiek. Jarenlang deden we het vaak en op allerlei verschillende plekken. En toen kwam er nóg een vrouw bij. Een alleenstaande bekende van mijn tennisclub. Tijdens een trainingsweekend ging ze steeds heel dicht bij me staan. Vroeg of ik kinderen had. Of ik getrouwd was. “Ja”, zei ik, “en dat blijft ook zo.” Desondanks werd het een affaire. Ze heeft me nooit gevraagd om weg te gaan bij Dorine, maar eiste wel een steeds groter deel van mijn tijd. Als ik de avond en een stuk van de nacht bij haar had doorgebracht en wilde gaan zei ze: “Blijf toch, we liggen nog zo lekker.” Van een uitdaging werd het steeds meer een belasting. Op een gegeven moment trok ik het niet meer en heb het uitgemaakt.

Intussen waren de kinderen groter en werd mijn geduld beloond. De relatie met Dorine bloeide in alle opzichten op. We maakten steeds vaker leuke uitstapjes en hadden veel meer seks. Toch vond ik het jammer dat de getrouwde collega zich op een gegeven moment terugtrok als minnares. Zij blijft voor mij een erg aantrekkelijke vrouw. Maar sindsdien ben ik volledig monogaam. Tijd doorbrengen met Dorine vind ik het allerleukste. Zij is mijn thuishaven, mijn ware liefde. Ik heb mijn bekomst van affaires. Wat niet wegneemt dat als ik oud ben, ik zeker met plezier zal terugkijken op die periode met drie vrouwen. Ik heb de bloemetjes goed buitengezet.

 

Beeld Tomasz Mikolajczyk

Dit verhaal werd eerder geplaatst in AD Magazine van 10 november 2018