Elk volk heeft een reputatie. Je kunt ook zeggen dat we van ieder volk een bepaald beeld hebben. Of het klopt is een tweede. Maar zo denken wij vaak dat Chinezen alle mogelijke dieren eten. Wij weten: als je ergens de hond in de pot kunt vinden, is het bij hen.
Nog zo’n staaltje beeldvorming: Chinezen doen niet aan originaliteit. Beter goed gejat dan slecht bedacht, is het motto, en dus maken ze van alles na, van gymschoenen tot handtassen, van horloges tot motoren. De kwaliteit is vaak bedenkelijk. Er is echter wel iets dat ze zo goed namaken, dat de rest van de wereld er nog wat van kan leren.
Nepvlees.
Aan de Haagse Wagenstraat, midden in Chinatown, zit sinds jaar en dag een vegetarische toko. De koelvitrines liggen er vol met vis, vlees, kip, eend, garnaal, varken en, wie weet, hond. Gemaakt van soja en tarwe en nog wat geheime ingrediënten, bereid volgens even geheime recepten. Het ziet er zo echt uit dat ik het als steile vegetariër niet blief.
Als je echter je dooie beestje op je bord niet kunt missen, zou je best eens bij die Sie San kunnen gaan winkelen. Of bij de Vegetarische Slager, die net zoals de Chinezen heel goed vlees en vis kan namaken. Hij heeft een winkel op het Spui, om de hoek bij de vegetarische toko. Wil je luuks of lui, dan kun je zelfs naar Soy, een vegetarisch Chinees restaurant in Utrecht.
Waarom nep als het ook echt kan? Simpel: omdat je dan bijdraagt aan een minder verspillende voedselproductie. Voor dierlijk eiwit in de vorm van beest is wel acht keer zoveel landbouwgrond nodig als voor de productie van plantaardig eiwit. Dat betekent onder andere kaalgeslagen oerwouden voor de teelt van veevoer. En zo’n lelijk stuk aarde vinden ook de meeste vleeseters niet leuk.
Blije Duurzamista 