Ze was gek op kant- en klare hapjes van Marks & Spencer, op haar plastic kamerpalm en op panterbloesjes. Nooit zag je haar op de fiets, en de tuin was er vooral om vinootjes in te drinken.
Ze hield van een ontspannen leven. Dus had ze geen rijbewijs, maar reisde altijd met de trein en heel vaak met een taxi. Kleding en boeken gooide ze nooit weg. Ze verdeelde ze onder enthousiaste vrienden en bekenden. In haar huis werd menig feest met verve en vreugde gevierd.
Voor de vriendin die vorige maand overleed waren duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen vooral ‘dingen’ van andere mensen. Maar al was haar hart niet bewust groen, het was wel groot en ze kon delen als de beste.
Haar laatste taxirit maakte ze in een mand van wilgentenen. Het zag er ontroerend eenvoudig uit. Vriendelijker dan een gewone doodskist. Zonder milieuonvriendelijke lijm en zonder dat er bomen voor gekapt worden. Ik weet niet of ze zelf haar laatste bagage van tevoren heeft uitgezocht. Ik kan me wel voorstellen dat ze het grappig vond. Misschien zelfs schaterend iets zou zeggen over regeren over je graf heen. Voor ieder van ons die niks heeft met milieuzaken in ieder geval goed om te weten: het is nooit te laat om groen te doen.
http://www.seker.nl/wilgenteen_ovaal_nl.php
http://www.groene-uitvaart.nl/page_1755.html
Blije Duurzamista 