…schreef ik een keer in een pamflet, dat we als klein groen partijtje wilden uitdelen aan het winkelend publiek.
Want ook toen, eind jaren tachtig, was al lang en breed bekend dat plastic wegwerptassen milieutechnisch gezien geen echt intelligente keuze waren. Maar ja, als bedrijf kon je er mooi reclame op kwijt, en je zag meteen dat iemand betaald had voor zijn aankoop. Wanneer je als consument toch andere belangen had, kon je de plastic tas het beste afslaan. Leek ons.
Waarom weet ik niet meer, maar de pamfletten werden nooit gedrukt. Eerlijk gezegd had ik ook wel opgezien tegen het uitdelen. Veel mensen werden nu eenmaal chagrijnig als je voorstelde iets milieuvriendelijks te doen. Ongeveer zo chagrijnig als bij de discussie over Pietenkleuren.
Nog steeds worden aankopen vrijwel standaard in een plastic tas gestopt. Zelfs wanneer je, heel old skool en extreem dozig, een boodschappentas bij je hebt. Gelukkig gebeurden er ook mooie dingen. Er werd afbreekbaar plastic ontwikkeld. Supermarkten, in nare oorlogen verwikkeld, zagen de bespaarmogelijkheden en gaven niet langer automatisch tassen mee. Ze vroegen er zelfs een bescheiden bedragje voor.
Desondanks worden jaarlijks, alleen al in Europese winkels, 100 miljard plastic tasjes weggegeven. Vooral die dunne, die meestal maar één keer gebruikt worden. Zo’n acht miljard gaat zwerven, en het effect daarvan is vooral voelbaar in zee. Liefst 94 procent van alle zeevogels heeft plastic in zijn maag. De rommel die op de kusten van de Middellandse Zee aanspoelt, bestaat voor het merendeel uit plastic zakjes.
Als we zelf de tasjes niet afslaan, hebben we iemand nodig die er een eind aan maakt. Mijn held is daarom eurocommissaris Janez Potočnik. Hij heeft een wetsvoorstel ingediend dat alle 28 lidstaten vraagt het aantal tasjes met tachtig procent te verminderen. Hoe ze dat doen mogen ze zelf weten: door mensen ervoor te laten betalen of door een verbod. Zelf ga ik altijd steigeren als iemand me iets verbiedt. In dit geval lijkt het me een zegen. Janez verdient een dikke pluim.
Je hoeft natuurlijk niet te wachten tot het wetsvoorstel er door is. Hier is een uitgelezen kans voor luilakken om groen te doen. Grijp hem en begin gewoon bij jezelf. Weiger die zak!
Blije Duurzamista 