Romantiek is echt niet aan leeftijd gebonden. Dat zie je meteen aan de passagiers op de fluisterboot. Driekwart van de opvarenden ziet geen heil in haarverf, maar voor een tocht bij volle maan over de veenwateren komen ze graag naar Overijssel.
We zijn opgestapt bij het bezoekerscentrum van De Wieden, zo’n tien lage boerderijen aan een knus grindpaadje. Vroeger liep het pad door naar Beulake. Het dorp verdronk een paar honderd jaar geleden bij een enorme overstroming in wat nu de Beulakerwijde heet, een wijds, koel meer. Hooguit anderhalve meter diep is het. Bedrieglijk, want de zachte veenbodem zou de argeloze loper onverbiddelijk vastzuigen.Van het meer af gaat het door ontelbare sloten en vaarten. Vredig is het, en aangenaam, al is er voor de natuurleek eigenlijk niet zo veel te zien. Eindeloos water, eindeloos gepluimd riet, hier en daar bloemen in voornamelijk blauwschakeringen. Er is wel van alles te horen, want dit is broed-en woongebied voor veel verschillende vogels. En te ruiken – de geur van moerassig water en mij onbekende planten. Wanneer de zon zakt voel ik ook de snel toenemende kou. Die ik vergeet wanneer we de sloten weer verlaten en over de uitgestrektheid van de Beulakerwijde terug fluistervaren naar de aanlegplaats. Oh, om nu in deze boot te zijn zonder medepassagiers. Met dikke kussens, warme dekens en de allerliefste. Open haarden, strandwandelingen, laat staan goede wijn – allemaal onzin. Voor echte romantiek hoef je alleen maar ’s avonds in een bootje te stappen. In een warme trui en bij volle maan.
http://www.natuurmonumenten.nl/bezoekerscentrum/bezoekerscentrum-de-wieden
Dit stukje verscheen eerder in de serie Milieuvriendelijke uitjes in ledenblad Terra van de Stichting Natuur en Milieu.
Blije Duurzamista 